Page:Hesiod, The Homeric Hymns, and Homerica.djvu/334

This page has been proofread, but needs to be validated.

HESIOD

22.

 Plato, Epist. xi. 358. ὃ εἰπόντος μὲν ἐμεῖο
φαῦλόν κεν δόξειν ἔμεν, χαλεπὸν δὲ νοῆσαι.

23.

 Bacchylides, v. 191-3. Βοιωτὸς ἀνὴρ τᾷδε
φών[ησεν γλυκειᾶν] | Ἡσίοδος πρόπολος | Μουσᾶν,
ὃν <ἂν> ἀθάνατοι τιμῶσι, τούτῳ | καὶ βροτῶν
φήμαν ἕπ[εσθαι.


FRAGMENTA DUBIA

1.

 Galen, de plac. Hipp. et Plat. i. 266. 7.
καὶ τότε δὴ στηθέων Ἀθάμα φρένας ἐξέλετο Ζεύς.

2.

 Schol. on Homer, Od. vii. 104.

ἀλετρεύουσι μύλης ἔπι μήλοπα καρπόν.

3.

 Schol. on Pindar, Nem. ii. 1.
ἐν Δήλῳ τότε πρῶτον ἐγὼ καὶ Ὅμηρος ἀοιδοὶ
μέλπομεν, ἐν νεαροῖς ὕμνοις ῥάψαντες ἀοιδήν.
Φοῖβον Ἀπόλλωνα χρυσάορον, ὃν τέκε Λητώ.

4.

 Julian, Misopogon, p. 369 B.
χαλεπὸς δ' ἐπὶ δράγματι λιμός.

5.

 Sercius on Vergil, Aen. iv. 484. Hesiodus has
Hesperidas ... Noctis filias ultra Oceanum mala
aurea habuisse dicit.
 Αἴγλη τ' ἤδ' Ἐρύθεια καὶ Ἑσπερέθουσα βοῶπις.[1]

  1. ↑ Cf. Scholion on Clement, Protrept. i. p. 302.
280
This article is issued from Wikisource. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.